Deze meditatie is een oefening voor diepe verstilling en overgave. Bepaal zelf je tempo en tijdsduur, in een ruimte met alleen een kaars als verlichting.

Als je gemakkelijk zit, richt je je aandacht naar binnen en je sluit je ogen. Innerlijk stem je af op een stille, donkere nacht. Maak verbinding met de kwaliteit van het beeld of gevoel dat in je opkomt. Een te overweldigende duisternis wordt hanteerbaar als je een zachte sterrengloed op de achtergrond visualiseert. Het beeld of gevoel dat je hebt neem je steeds meer in je op en ga je geleidelijk verder uitbreiden. Met iedere inademing vervul je je lichaam met deze nachttinten en als je uitademt vul je de ruimte om je heen, tot in de grond, met dezelfde nachtkwaliteit. Als het duister totaal is geworden, richt je je aandacht puur op de ademhaling zelf. Wees je gewaar van dit verstilde pulserende ademen en geademd worden. Probeer dan even hierin los te laten – laat het gewaar zijn los, vergeet even gewaar te zijn, spring en val in het duister waarin geen onderscheid meer is. Als dit gebeurt is er even een diepe eenheid van zijn zonder dat jij er bent. Na een paar seconden keert het gewaar zijn terug. De rust die nu ontstaan is, kun je versterken door de sprong in het niets enkele keren te herhalen. Verblijf dan nog een tijdje stil in je nachthemel. Merk op dat de nacht ten einde loopt en op moment van het allereerste ochtendgloren open je je ogen. Wrijf zacht met je handen je hele lichaam klaarwakker.